پله سنگی ...

از همه جا دلش گرفته بود ، اینقدر تحت فشار و مشکلات قرار گرفته بود که دلش می خواست چشماشو روی همه چیز ببنده ، چشماش پر از سکوت شده بود ، تا مرز نا امیدی پیش می رفت ولی تو آخرین لحظه هایی که از همه جا نا امید می شد باز هم یاد یک نفر بهش دلگرمی می داد ، ته دلش به همه مشکلاتش یه لبخند کوچیک میزد و تلاش می کرد تا بجای هر مشکلی به اون فکر کنه که یه عمر آرزوی داشتنش تو دلش بوده ...

چشماشو می بست تا لحظه ها رو تو دلش تند تند بشماره تا شاید این لحظه ها زود تر بگذره ، قدیم ترا وقتی که دلش اینجوری می گرفت و قتی که خیلی احساس تنهایی می کرد خیلی از لحظه هاش رو روی یکی از پله های سنگی کوهی می گذروند که از بچگی با برادرش می رفت . ولی حالا دیگه پیش خودش می گفت ؛ اون واسه زمانی بود که تنها بودم ، اما حالا کسی هست که بهش دل بستم ، حالا دیگه یه نفر تنهایی هام رو پر کرده ...

خدا خدا می کرد که زودتر اون رو ببینه تا واسه لحظه ای همه مشکلاتش رو فراموش کنه . بالاخره به ارزوش رسید و روز دیدارشون فرا رسید . زیاد از با هم بودنشون نگذشته ، چیزی واسه گفتن نداشت اما دلش پر بود از شنیدن ولی کسی حرفی نمی زد . فکر کرد که اون کمکش می کنه تا لحظه های سختش راحت تر بگذره ولی تا دستشو دراز کرد تا از اون کمک بخواد دوستش یه کمی سکوت کف دستش گذاشت و ...

چیزی به روی خودش نیاورد ولی تو دلش گفت من همونم که یه لحظه طاقت ناراحتی تو رو نداشتم ... بعدش سکوتی رو که تو دستش بود رو تو دلش پنهان کرد تا دیگران نبینند . بغض گلوشو فشار میداد ولی نمی تونست گریه کنه چون قول داده بود که دیگه این کار رو نکنه . حالا که پسره حرفی واسه گفتن نداشت دیگه از اون همه صحبت های قشنگ خبری نبود ، دیگه کسی نبود تا لحظه ها رو با حرف های دلش پر کنه .

...

وحالا بازم همون پله سنگی پای کوه شده هم دم پسره مثل قدیما ... می شینه اونجا و با خودش فکر می کنه چرا فقط تو شادی ها همدیگر رو می خواهیم ؟ ...

 

نظرات 3 + ارسال نظر
[ بدون نام ] شنبه 26 فروردین‌ماه سال 1385 ساعت 03:11 ب.ظ http://atrerazeghi.blogsky.com

مرسی که اومدی و سر زدی

رضا شنبه 26 فروردین‌ماه سال 1385 ساعت 07:46 ب.ظ

سلام
نمیدونم چرا آدم ها اینقدر تو زندگی بی هدفشان غرق شدن
شدن که از مشکلات دیگران بی خبر هستن؟
احسان جان(البته با اجازهX که گفتم جان) آگه یه روزی مطلب
ننویسی من یه جوری میرم تو لاک خودم ولی نمیدونم چرا!
شاید به خاطر این که یه مدت با هم بودیم و از اوضاع هم خبر داشتیم.
من میتونم هرف دلم رو واسط بنویسم؟
یه مدت است هر شب
وقتی همه خوابیدن رو تختم با موبایل یه چیزهای مینویسم و واسه دوستم مینویسم ولی میخوام به دیگران هم بگم.
اگه دوست داشتی بگو؟
موفق باشی

خوشحالم از اینکه عزیزانی مثل شما رو هنوز در کنارم حس می کنم . با کمال میل دوست دارم ..

بهنام یکشنبه 27 فروردین‌ماه سال 1385 ساعت 12:39 ق.ظ http://www.behnam134m.blogsky.com/

دستت درد نکنه جالبه خسته نباشی

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد